در جوانى ، امكان ها و امتيازات بسيارى براى زندگى يافت مى شود، در حالى كه در سنين كهولت ، خيلى از اين امكان ها از دست مى روند. چه بسا اشخاصى كه پيوسته افسوس مى خورند از اين كه نمى توانند فرصت هاى درخشانى را كه به غفلت از دست داده اند، دوباره در زندگى بازيابند. همين حسرت ها بود كه سبب شد ديسرائلى بگويد:جوانى يك اشتباه است ، كهولت بيكار است و پيرى يك حسرت است .(78)چنين گفت روزى به پيرى ، جوانى بگفتش در اين نامه حرفى است مبهم تو به كز توانايى خويش گويى جوانى نگهدار كاين مرغ زيبا متاعى كه من رايگان دادم از كف هر آن سر گرانى كه من كردم اول چه سرمايه ام رفت بى مايه ماندم از آن برد گنج مرا دزد گيتى كه چون است با پيرى ات زندگانى كه معنيش جز وقت پيرى ندانى چه مى پرسى از دوره ناتوانى نماند در اين خانه استخوانى تو گر مى توانى مده رايگانى جهان بيشتر كرد از آن سرگرانى كه بازى است بى مايه بازارگانى كه در خواب بودم گه پاسبانى